Historie parochiekerk

Eind zestiende begin zeventiende eeuw heersten er in Tilburg diverse pestepidemieën.
Nabestaanden of familie van de overledenen ondernamen in 1587 bedevaarten naar de
kapel van St. Antonius Abt, de
pestheilige, in Chaam, uit dankbaarheid dat zij de ziekte hadden
overleefd.

Op de plaats waar thans de protestantse kerk van Chaam
staat, stond reeds in 1422 een kapel die toegewijd was aan
Antonius Abt. In 1461 werd de kapel van Chaam losgemaakt
van de moederparochie van Alphen en tot parochiekerk
verheven. In de 15e eeuw werd het gebouw vergroot en in de
16e eeuw werd een toren gebouwd.
Toen in 1643 de protestantse gemeente van Chaam zich had
losgemaakt van Ginneken, werd de kerk van Chaam in
beslag genomen door de protestanten. Voortaan gingen de
katholieken naar de mis in een schuurkerk.
Deze kerk bleef nog lang na 1795 de parochiekerk voor de
katholieken.
In 1841 werd met de bouw van de Antoniuskerk voor de
katholieken in het dorpscentrum begonnen; het jaar daarop
werd de kerk ingewijd.
In 1926 werd deze 'waterstaatskerk' door een nieuw gebouw
vervangen (links). De toren van deze kerk werd in 1944 door
de Duitsers opgeblazen.
In 1948 kreeg de kerk een nieuwe toren die was geïnspireerd
op de middeleeuwse toren van de N.H. Kerk, die eveneens in
1944 was verwoest.
In de literatuur wordt vaak het volksverhaal vermeld dat de bouw van de middeleeuwse kerk
van Chaam mogelijk zou zijn geweest dankzij de offergaven van de vele bedevaartgangers
naar de patroonheilige Antonius, dit om de aanwezigheid van een (te) grote kerk in het dorp
te verklaren.

 

http://www.adolphus.nl/xus/antonbncg.html

 
 
   

In de literatuur wordt vaak het volksverhaal vermeld dat de bouw van de middeleeuwse kerk
van Chaam mogelijk zou zijn geweest dankzij de offergaven van de vele bedevaartgangers
naar de patroonheilige Antonius, dit om de aanwezigheid van een (te) grote kerk in het dorp
te verklaren.

Het Antonius altaar met beeld. Op het paneel links van Antonius staan geketende mensen
in een kerker afgebeeld, die in adoratie naar Antonius kijken. Ik denk dat dit de scène voorstelt,
waarin Antonius een bezoek brengt aan de martelaren in Alexandrië om hen te vertroosten.
Zie Vita § 46. Het is de eerste keer dat ik van deze situatie een afbeelding zie. Op het paneel
rechts zien we (waarschijnlijk Egyptische) burgers in aanbidding.

 

 

Het altaarbeeld, dat dateert uit het begin van de 16e eeuw, is tegenwoordig ongepolychro-
meerd, wat blijkens de foto hierboven niet altijd het geval is geweest. Ik geef de voorkeur aan
de gepolychromeerde versie.
Het beeld heeft een correct hoofddeksel, gevorkte baard; een ceintuur van schakels. Zou dat
een metalen ketting zijn? Het varkentje kijkt leuk op naar Antonius. Zijn staf is verdwenen,
maar de hand is er bij de restauratie wel weer aangezet. Ook de klok aan zijn linkerhand,
onder het boek, is eraan toegevoegd.

 

 

Rechts van het altaar zijn twee muurschilderingen aangebracht. De linker verbeeldt de scène
waarin Antonius op bezoek is bij Paulus van Thebe en de raaf een brood komt brengen.

 

 

 

Nog twee fraaie beelden! Het linker beeld was oorspronkelijk onderdeel van een preekstoel.
Het heeft een opvallend groot varken. Het beeld rechts bevindt zich aan de muur boven de
ingang.

 

Aan het begin van de 20e eeuw was Chaam als bedevaartoord populair onder boeren uit de
regio.
In de volkskundevragenlijsten van 1959 noemen invullers uit Bavel en Ulicoten Antonius Abt
te Chaam als heilige naar wie men bij
ziekte van varkens op bedevaart gaat.
Begin jarennegentig kwamen nog steeds boeren uit de omgeving op (de zondag voor of na)
de feestdag van St. Antonius Abt naar de plechtige hoogmis.
Op het einde van de plechtige hoogmis ter viering van Antonius’ jaardag wordt een
zegening van meel verricht en is er gelegenheid tot het vereren van de reliek van Antonius.
In 1981 werden er zo'n 150 gewijde meelzakjes afgehaald die door de bezoekers werden
meegenomen om na thuiskomst ter bescherming vermengd te worden met het veevoer.

 

De zakjes gewijde meel (rechts) en de theca met reliek van Antonius. Per certificaat
verklaarde de bisschop van Lavello (Italië) deze in 1742 voor echt.
In 1750 gaf de bisschop van Antw
erpen toestemming om de reliek in Chaam te vereren

 


Wat de huidige situatie betreft: Het is nog steeds gebruikelijk, om op de zondag, die het dichtst
bij 17 januari is gelegen, een mis te vieren met wijding van het Anthoniusmeel, dat na afloop 
door de kerkgangers kan worden meegenomen. Het aantal bezoekers, ook van buiten de
parochie, vertoont de laatste jaren een stijgende tendens, met name onder het agrarische
bevolkingsdeel.
Tijdens de Anthoniusviering draagt de priester een speciaal kazuivel, met uiteraard een
afbeelding van de H. Anthonius Abt. Verder wordt er tijdens de mis een speciaal boekje
gebruikt en wordt er een Anthoniuslied van vijf coupletten gezongen

Met dank aan de koster, Jacques Schram.

 

 

 

.

 

 
 
.
Hieronder de tekst van het Antoniuslied, dat al sinds 1921 in de parochie gebruikt wordt: